محبوبم!
اگر نسبت به معاشرت های تو با این و آن، حساسیت دارم، معنی اش لزوما این نیست که به تو مشکوکم. دلیلش این است که همجنس های محترم خودم را بهتر از تو می شناسم!
شما مردها اگر قرار باشد مخ کسی را بزنید، همان اول کار دست تان رو می شود. این لو رفتن یا به هوش ما زن ها ربط دارد، یا به بی دست و پایی خودتان، اما به هر حال، چیزی برای پنهان کردن وجود ندارد. شما مردها همان ابتدا نشان می دهید دنبال چه چیز هستید، اگه روی خوش ببینید ادامه می دهید، اگر نه می روید سراغ نفر بعدی .... دم تان هم گرم. اصلا سلامت روانی را شما دارید.
همجنس های من اما ... فغان!
ممکن است تو را در میان یک جمع به نام خانوادگی خطاب کنند و در میان جمع دیگر، به اسم کوچک. ممکن است جلوی کسانی فحش ات بدهند و جلوی کسان دیگر، مجیزت را بگویند. ممکن است گاهی برادرشان باشی، گاهی دوست خوب شان، گاهی همکار محترم شان و گاهی بهانه ی عشوه های خرکی شان وقت گفتن لفظ ِ «عزیزم».
من به تو شک ندارم جان دلم . مسأله ی من، مسأله ای زنانه است که ابدا «خودمانی» نیست.
امشب از پیش من شیفته دل دور مرو
نور چشم منی، ای چشم مرا نور،مرو
دیگری از نظرم گر برود باکی نیست
تو، که معشوقی و محبوبی و منظور، مرو
#اوحدی
ما دو تن مغرور
هر دو از هم دور
وای در من تاب دوری نیست
ای خیالت خاطر من را نوازش بار
بیش از این در من صبوری نیست
#حمید_مصدق
باید به دلت دل بسپارم که ببارم
آنقدر تو را دوست بدارم که ببارم
در تاب و تب دیدنت آرام نگیرم
هر ثانیه قرنی بشمارم که ببارم
عشق آمده و خانه خرابی چه قشنگ است
کرده ست غم و درد نثارم که ببارم
من خسته ترین ابر زمستانم و اینک
افتاده به شوق تو گذارم که ببارم
چشمان تو با نیم نگاهی زده آتش
چون صاعقه ای دار و ندارم که ببارم
یارا ! بتکان شاخه ی تنهایی من را
آنقدر ترک خورده انارم که ببارم
بی چتر بیا تنگ غروبی به سراغم
بنشین پس از عمری به کنارم که ببارم
دلتنگی من تا به ابد دامنه دارد
بگذار ببارم که ببارم که ببارم ..
من از همان لیوانی که به گلدانها آب می دهم
می نوشم،
پس چرا سبز نمی شود این جان؟
من با همین دستی که به کبوترها دانه می بخشد
نان میخورم،
پس چرا پر نمی گیرد این دل؟!
❤️