آنقدر تو را دوست بدارم

باید به دلت دل بسپارم که ببارم

آنقدر تو را دوست بدارم که ببارم

در تاب و تب دیدنت آرام نگیرم

هر ثانیه قرنی بشمارم که ببارم

عشق آمده و خانه خرابی چه قشنگ است

کرده ست غم و درد نثارم که ببارم

من خسته ترین ابر زمستانم و اینک

افتاده به شوق تو گذارم که ببارم

چشمان تو با نیم نگاهی زده آتش

چون صاعقه ای دار و ندارم که ببارم

 یارا ! بتکان شاخه ی تنهایی من را

آنقدر ترک خورده انارم که ببارم

بی چتر بیا تنگ غروبی به سراغم

بنشین پس از عمری به کنارم که ببارم

دلتنگی من تا به ابد دامنه دارد

بگذار ببارم که ببارم که ببارم ..

چرا پر نمی گیرد این دل؟!

من از همان لیوانی که به گلدانها آب می دهم

می نوشم،

پس چرا سبز نمی شود این جان؟

من با همین دستی که به کبوترها دانه می بخشد

نان میخورم،

پس چرا پر نمی گیرد این دل؟!

❤️